Walter Brown - #1 – (numer zastrzeżony 17 X 1964 r.)

Założyciel i pierwszy właściciel drużyny w latach 1946-64. Wspierał bostońskie środowisko sportowe również poprzez działalność działalnośc w Boston Garden – Arena Corporation (dawna hala Celtów) oraz kierowanie klubem hokejowym Boston Briuns. Jeden z współorganizatorów pierwszego weekendu gwiazd, który odbył się w Bostonie (1951 r.). Zmarł w 1964 roku na atak serca mając 59 lat.

Arnold „Red” Auerbach - #2 – (numer zastrzeżony 4 I 1985 r.)

Druga z najznamienitszych postaci w historii drużyny z Bostonu (stąd 2 jako numer zastrzeżony. Trener ekipy w latach 1950- 64 kiedy to min.. 8 razy z rzędu zdobywał mistrzostwo NBA. Ogłoszony w roku 1965 trenerem roku. Po zakończeniu kariery trenerskiej prezydent i główny menażer drużyny z Bostonu, którą ponownie „poprowadził” do 7 mistrzostw. Nazwany trenerem 25-lecia w 1970 roku. Wybrany najlepszym trenerem w historii ligi przez Professional Basketball Writer Association of America. Jeden z 10 najlepszych trenerów wybranych przez władze NBA w 1996 roku.

Dennis Jonhson - #3 – (numer zastrzeżony 13 XII 1991 r.)

„DJ” rozegrał w barwach Celtics 7 sezonów (1983-90) znacznie przyczyniając się do zdobycia tytułów mistrzowskich mistrzowskich w 1984 – 1986 roku. Jako gracz Seattle Spersonics zdobył tytuł w roku 1979 i uzyskał tytuł MVP rok później. Wybrany do drugiej drużyny w historii NBA w roku 1980. Jeden z zawodników uznawanych za najlepszych defensorów ligi (NBA All-Defensive first team) w sezonach 1978-79 do 1982-83 oraz 1986-87. Pięciokrotny uczestnik meczów gwiazd NBA w latach 1979- 82 i w roku 1985. Kariera trenerska to w latach 1992-97 pozycja drugiego trenera Boston Celtics.

Bill Russell - #6 – (numer zastrzeżony 12 III 1972 r.)

Uznawany za jednego z najlepszych zawodników w historii NBA. Zdobywał z Celtami 9 mistrzostw ligi. Pięciokrotnie uznawany za MVP ligi (1958, 1961, 1962, 1963, 1965). Dwunastokrotny uczestnik meczów gwiazd, gdzie w 1963 roku został wybrany MVP. Rekordzista wszechczasów zespołu Celtics w zbiórkach ( 21 620 – 22,5 na mecz). Wielokrotnie wybierany do NBA All-Defensive first team oraz All-NBA first team. W 25 rocznicę powstania ligi uznany za jednego z 5 najlepszych zawodników. W 1996 wybrany do grona 50 najlepszych graczy w historii. Główny trener Celtics w sezonach: 1966-67 – 1968-69. Zakończył pracę z imponującym bilansem 162-83 (.661) oraz dwoma tytułami mistrza na koncie w roku 1968 i 1969.

JoJo White - #10 – (numer zastrzeżony 9 VII 1982 r.)

Jeden osiągnięciami niewielu rozgrywających, który zapisał się w historii Celtów niezwykłymi osiągnięciami. To pod jego „wodzą” zielono- biali zdobyli 2 tytuły mistrzowskie – 1974 i 1976 roku. Złoto było również nagrodą za grę w kadrze, z którą to zdobył olimpijskie złoto w 1968 roku. W drużynie z Bostonu spędził 10 lat (1969-79) i już w pierwszym sezonie został wybrany jednym z najlepszych debiutantów. Siedmiokrotnie występował w meczach gwiazd dzięki min. tytułowi MVP finałów w roku 1976. To właśnie wtedy – jako zawodnik Celetics zaliczył 60 min w wygranym 128-126 meczu z Phoenix Suns.

Bob Cousy - #14 – (numer zastrzeżony 16 X 1963 r.)

Ten rozgrywający spędził w Bostonie 13 lat prowadząc drużynę do 6 tytułów mistrzowskich (1957, 1959,1960,1961,1963). Słynął z nieprawdopodobnych asyst, które z łatwością otwierały partnerom drogę do kosza. Uznany MVP sezonu 1957. Kariera reprezentacyjna to 10 lat występów  pierwszej drużynie USA. Trzynastokrotnie występował podczas All-Star Weekend i zdobywał 2-krotnie tytuł MVP spotkań. Wielokrotnie wybierany do złotych drużyn NBA (1970, 1971, 1980). Jeden z 50 najlepszych zawodników w historii wybranych w 1996 roku. Lider wszechczasów zespołu Celtics pod względem asyst z liczbą 6945.

Tom Heinsohn - #15 – (numer zastrzeżony 15 X 1966 r.)

Kolejny zawodnik będący filarem drużyny Reda Auerbacha, która 8 razy z rzędu zdobywała tytuł mistrza NBA. Już na początku kariery - w 1957 roku został wybrany najlepszym pierwszoroczniakiem sezonu. Kolejne lata to stały rozwój i nagroda w postaci występów podczas weekendu gwiazd (1957 oraz 1961-65 r.). Tom całe 9 lat kariery spędził w Bostonie po czym został trenerem zespołu. Będąc głównym „dyrygentem” ekipy poprowadził ją do dwóch tytułów mistrzowskich – mistrzowskich 1974 – 1976 r.

Tom „Stach” Sanders - #16 – (numer zastrzeżony  I 1973 r.)

Występował w barwach Celtów 13 sezonów, pomagając zdobyc zespołowi tytuły mistrzowskie w latach : 1960-66 oraz 1967-69. Jeden z najlepszych defensorów ligi w sezonie 1968-69. Szósty pod względem liczby zagranych meczów zawodnik w historii „koniczynek” z 916 spotkaniami na koncie. Jako trener pracował w Bostonie niecałe 2 sezony –1977-78 oraz 1978-79.

John Havlicek – #17 – (numer zastrzeżony 13 X 1978 r.)

Zawodnik Celtów w latach 1963-76 kiedy to ekipa z Bostonu zdobyła 8 tytułów mistrzowskich. MVP finałów w 1974 roku. Wybierany wielokrotnie do najlepszych drużyn w historii NBA dzięki licznym występom w finałach oraz All-Star games. Lider wszechczasów zespołu pod względem rozegranych gier (1270), celnych rzutów (10513), oddanych rzutów (23930), minut spędzonych na parkiecie (46471), zdobytych punktów (26395), oddanych rzutów wolnych (6589), trafionych rzutów wolnych (5369) oraz fauli (3281). Jest również drugi pod względem asyst z liczbą 6114.

Dave Cowens - #18 - (numer zastrzeżony 8 II 1981 r.)

Gracz Celtów w latach 1970 – 80. Pierwszoroczniak sezonu w roku 1971. Pomógł ekipie z Bostonu zdobyć 2 tytuły mistrzowskie – w 1974 i 1976 roku. Wybierany wielokrotnie do grona najlepszych zawodników ligi oraz najlepiej broniących graczy. Zanotował wiele występów w All-Star games (sezon 1972-78) i w roku 1973 został wybrany MVP tego widowiska. Zaliczany do grupy 50 najlepszych graczy wszechczasów. Trener Celtów w sezonie 1978-79. Trzeci w historii drużyny z Bostonu pod względem zbiórek – 10170. Założyciel „Dave Cowens Basketball School”.

Don Nelson - #19 - (numer zastrzeżony)

„Nellie” spędził w Bostonie 11 lat swojej kariery, będąc ważnym elementem zespołu „Koniczynek” w latach 1965-76. Pomógł drużynie zdobyć 5 tytułów mistrzowskich w latach: 1966, 1968, 1969, 1974 i 1976. Trzykrotnie wybierany trenerem sezonu NBA - w 1983, 1985 i 1992. Uznany za jednego z dziesięciu najlepszych trenerów wszechczasów w roku 1996. Ósmy pod względem rozegranych meczów (872) i dziesiąty w rankingu zbierających (4517) zawodnik Celtics.

Bill Sharman - #21- (numer zastrzeżony 15 X 1966 r.)

Kolejny zawodnik złotej ekipy, która zdobywała seryjnie tytuły mistrzowskie na przełomie lat 50 i 60. Rozegrał w zielono- białych barwach 10 sezonów (1951-61) oraz zdobył 4 tytuły mistrzowskie (1957-61). Wielokrotny uczestnik meczów gwiazd (1953-60) oraz MVP tego wydarzenia w 1955 roku. Wybrany do najlepszej 50 graczy wszechczasów NBA w roku 1996. Z imponującą skutecznością - .911 (370/406) oddawał rzuty za jeden punkt, co jest pierwszym wynikiem wśród wszystkich zawodników występujących kiedykolwiek w klubie z Bostonu.

Ed Macauley - #22 - (numer zastrzeżony 16 X 1963 r.)

„Easy Ed” to jeden z pierwszych gwiazdorów zespołu Celtów. Reprezentował barwy klubu w latach 1950- 56. Wybierany do pierwszej piątki najlepszych graczy NBA w sezonach 1951, 1952 i 1953. Sześciokrotnie występował w meczach gwiazd i został pierwszym MVP w historii All-Star games. Było to w roku 1951, kiedy to po raz pierwszy rozegrano tego typu spotkanie.

Frank Ramsey - #23 - (numer zastrzeżony)

„Kentucky Colonel” rozegrał w barwach „Koniczynek” 9 sezonów na przełomie lat 50 i 60. Pomógł Celtom zdobyć 7 tytułów mistrzowskich, będąc jednym z najlepszych „stalowych rezerwowych” w historii NBA. Opuścił najmniej spotkań spośród graczy Celtics w sezonach 1958-59 i 1960-61. Był jednym z najlepszych wykonawców rzutów wolnych w sezonie 1957-58.

Sam Jones - # 24 - (numer zastrzeżony 9 II 1969 r.)

Ten gracz o pseudonimie „Mr. Clutch” spędził swoją całą 12 letnią karierę w barwach Celtics. W latach 1957-69 pomógł ekipie z Bostonu zdobyć 10 tytułów mistrzowskich. Wybierany do grona najlepszych graczy w historii NBA w 1970 oraz 1996 roku. Pięciokrotnie występował w meczach gwiazd . Szósty najlepiej punktujący zawodnik Celtów w historii klubu z 15411 oczkami na koncie. Rozegrał 871 meczów w zielono- białych barwach trzykrotnie będąc najlepiej punktującym zespołu – w 1963, 1965 i 1966 roku.

K.C. Jones - #25 - (numer zastrzeżony 12 II 1967 r.)

Kariera tego zawodnika to 9 sezonów w barwach Celtics (1958-67).Zdobył z zespołem 8 kolejnych mistrzostw z rzędu (1959-67). Pierwszy asystujący ekipy z Bostonu w sezonach: 1963-66, oraz siódmy gracz pod względem ilości podań ułatwiających partnerom zdobycie punktów (2904). Po zakończeniu kariery trener Celtów w sezonach 1983-84 i 1987-88, kiedy to poprowadził „Koniczynki” do tytułów mistrzowskich.

Cedric Maxwell - #31 - (numer zastrzeżony 15 XII 2003 r.)

Ten zawodnik wybrany z 12 numerem draftu w 1977 roku, rozegrał w barwach Celtics 8 sezonów w latach 1977- 85. Pomógł ekipie z Bostonu zdobyć 2 tytuły mistrzowskie – w 1981 i 1984 roku. W sezonie 1980-81 został uznany MVP playoffs, do czego przyczyniła się jego nieprawdopodobna skuteczność rzutów z gry. Jego średnia kariery to 55,99% (2786/4984), lecz miewał sezony z ponad 60% rzutów trafionych.

Kevin McHale - #32 - (numer zastrzeżony 30 I 1994 r.)

W barwach Celtów spędził całą swoją 13 letnią karierę (1980-93), zdobywając 3 tytuły mistrzowskie w latach : 1981, 1984 i 1986. Najlepszy rezerwowy NBA w 1984 i 1985 roku. Siedmiokrotnie występował w meczach gwiazd. Jeden z 50 najlepszych graczy w historii NBA wybranych w 1996 roku.. Rozegrał 971 meczów w barwach ekipy z Bostonu zdobył 17335 punktów, co jest 4 wynikiem w historii. Lider zespołu w sezonie 1988-89, kiedy przodował w rankingach punktowych oraz w minutach spędzonych na parkiecie.

Larry Bird - #33 - (numer zastrzeżony 4 II 1993 r.)

Rozegrał w barwach Celtics 13 sezonów w latach 1979-92. Pomógł drużynie z Bostonu zdobyć 3 tytuły mistrzowskie w 1981, 1984 i 1986. MVP finałów w 1984 i 1986 roku. W 1980 roku wybrany najlepszym pierwszoroczniakiem sezonu. Dwunastokrotny uczestnik meczów gwiazd i MVP tego wydarzenia w 1982 roku.  Zwycięzca konkursów rzutów za 3 punkty All-star weekend w 1986, 1987 i 1988 roku. Jeden z 50 najlepszych graczy w historii NBA wybranych w 1996 roku. Drugi strzelec (21791) i trzeci asystujący (5695) w historii drużyny z Bostonu.

Reeggie Lewis - #35 - (numer zastrzeżony 22 III 1995 r.)

Spędził w Celtach 6 sezonów (1987-93),  będąc jednym z filarów drużyny w 352 spotkaniach, w których wystąpił. Kapitan zespołu w sezonie 1992-93 . Jedyny zawodnik w historii Celtów, mogący się pochwalić sezonem z ponad setką zbiórek, przechwytów i bloków. W rozgrywkach 1991-92 zaliczył 394 zbiórki, 185 asyst, 125 przechwytów i 105 bloków. Odszedł 27 Lipca 1993 roku.

Robert Parish - #00 - (numer zastrzeżony 18 I 1998 r.)

„Szef” to jeden z najbardziej znanych graczy Celtics – występował na parkietach NBA 21 sezonów, z czego 14 spędził w Bostonie. W latach 1980-94 rozegrał 1611 meczów w zielono- białych barwach zdobywając 3 mistrzostwa NBA w 1981, 1984 i 1986 roku. Wielokrotny uczestnik meczów gwiazd oraz jeden z 50 najlepszych graczy w historii ligi wybranych w 1996 roku. Wraz z Larrym Birdem oraz Kevinem McHale’m tworzyli jeden z najlepszych ataków w historii NBA.  Jeden z czołowych zbierających (2 miejsce na liście wszechczasów z 11051 zbiórkami) i punktujących (18245 oczek) ekipy z Bostonu.

Jim Loscutoff - (w galerii sław bez przypisanego numeru )

„Loscy” to kolejny zawodnik, który pomógł Celtics zdobyć 8 tytułów mistrzowskich mistrzowskich rzędu. W sezonie 1956-57 notował średnio 10 pkt i 10 zbiórek na mecz co pomogło ekipie z Bostonu zdobyć pierwsze z ośmiu mistrzostw wywalczonych za kadencji Reda Auerbacha. Jim nie chciał by numer z którym grał był zastrzeżony (#18) bowiem uważał, że nadejdą lepsi od niego. Ostatecznie Dave Cowens, widnieje w galerii sław Boston Celtics z tym numerem, lecz wielu starszych kibiców z sympatią wspomina #18, którą pół wieku temu na plecach dzierżył Jim Loscutoff.